En toen sloeg het weer om...

Lieve allemaal,

Hier een bericht vanuit een hotelkamer in Cat Ba, een eiland in de Halong Bay (Vietnam). Momenteel valt af en toe de stroom uit, want het is hier behoorlijk noodweer. Wanneer we terug gaan naar het vaste land is nog niet bekend. Voorlopig varen er geen boten terug naar Hanoi. Het slechte weer en de hoge golven hebben ervoor gezorgd dat we vandaag een behoorlijk spooky dagje hebben beleefd.

Vanochtend zijn we hier op het eiland begonnen aan een jungle-excursie. Superleuk: na honderd meter zat er al een teek op mijn aderen geplakt, na tweehonderd meter zagen we een klein slangetje en na driehonderd meter een behoorlijk grote. We waren met een gids, Tang, een Canadees en  Australisch koppel. Het regende al, naar nog niet zo heftig. En omdat die tocht behoorlijk zwaar was (echt veel klimmen en klauteren), kwam de regen niet eens ongelegen. Na een uur of vier arriveerden we in een klein boerendorp, waar we een heerlijke maaltijd kregen voorgeschoteld. De gids zei ineens: we blijven hier slapen, want er gaan geen boten meer vanwege het slechte weer. We dachten dat hij een grapje maakte, maar dat was niet zo. Omdat die twee Australiërs morgen een vliegtuig moeten pakken, was dat niet echt een optie, dus zijn we weer doorgelopen richting haven. Inmiddels was het weer aardig aan het omslaan.

In de haven geen boot te zien, dus wij wachten. Na een kletsnat half uurtje kwam er toch een boot. Iedereen blij, wij naar binnen, waar nog een paar andere toeristen zaten. Die vertelden ons dat ook de bemanning liever niet meer wilde doorvaren, maar omdat er meerdere mensen waren die een vlucht moesten halen, zijn we toch weer gaan varen. Toen begonnen we hem echt te knijpen. Onze gids zei weer: we draaien om! Hij raakte een beetje in paniek, volgens mij omdat ie zelf niet kon zwemmen. De golven werden echt ontzettend hoog  en de bemanning had het schip niet meer echt onder controle. Ze kregen steeds meer problemen om weg te blijven van de rotsen. Ik had de reddingsvesten al geteld en dat waren er niet veel: vier stuks voor een man of twaalf. De golven werden nog hoger, de kapitein begon te zweten en wij hoopten er maar het beste van.  Uiteindelijk zijn we op goed geluk een haven kunnen binnenvaren. Niet de haven waar we moesten zijn, want dat durfden ze echt niet meer aan. Toen we aan wal kwamen, was onze gids helemaal gelukkig en uitgelaten, en wij eigenlijk ook wel moet ik zeggen. We zijn vervolgens met een busje opgehaald en afgezet bij onze haven. Pfooeoeooe!

Nog even terug naar de afgelopen week, want ons laatste bericht stamt alweer uit Nanning (China). Daar zijn we één nacht gebleven. Een grote stad, met een gezellige avondmarkt , die net net als in Guangzhou van die heerlijke levende menukaarten had. De volgende dag hebben we de bus gepakt naar Hanoi. Een ritje van een uur of zeven. Vietnam is echt weer een heel ander land dan China. De mensen zijn wat vrijer en minder bescheiden dan de Chinezen. Ze lichten je op als ze de kans krijgen, maar wel op een geinige manier. Je moet ze in de gaten houden, die jongens.

We zijn drie dagen in Hanoi gebleven. Echt een indrukwekkende stad met een eigen karakter. Op straat is het ontzettend druk: heel veel mensen, nog meer toeterende scooters. Oversteken is een kunst: gewoon lopen, ze rijden wel om je heen. En het is ook een grote smogbende. Na een dag in de stad ruiken je kleren alsof je hebt gebarbecued en je nagelriemen zijn constant zwart. Het hotel waar we sliepen bevindt zich in het Old Quarter, de meest sfeervolle buurt van de stad. Hoogtepunt hier is de beercorner: een kruispunt waar iedereen op kleine krukjes zit en bier voor 12 cent drinkt terwijl de scooters bijna over je heen razen. Ook top: veel reizigers ontmoet, zelf springrolls gemaakt (tip van Shakira), Temple of Literature bezocht (oudste universiteit van Vietnam, gesticht circa 1050), én iedere ochtend verse baguettes  (Vietnam was tot 1954 een kolonie van de Fransen, vandaar). We wilden ook nog naar het mausoleum van Ho Chi Min (de oude communistische leider van Vietnam), maar dat ging niet door want ‘Uncle Ho’, zoals ze hem hier noemen is drie maanden in Rusland om gerestaureerd te worden.

Na drie dagen Hanoi waren we toe aan natuur en hebben we de bus en boot gepakt naar Catba, waar we nu dus nog wel even zitten. Als het weer het toelaat gaan we donderdag terug naar Hanoi en nemen we van daaruit meteen een nachttrein naar Hué (een stuk zuidelijker).

Dat was ‘m voor nu! We gaan de regen in en een eetplekje zoeken!

Liefs,

Timo & Dora

TYPHOON-UPDATE: bovenstaand bericht is gisteravond geschreven. Cat Ba leek wel veranderd in een spookstad: nergens licht en de toeristen waren er nauwelijks meer te zien. In het enige restaurant dat nog open was (de enige met een generator) hebben we gegeten met de twee Australiërs van de jungletocht. Het weer werd slechter en slechter en de electriciteit begaf het definitief. In het pikkedonker konden we nog met moeite ons hotel vinden. Ook daar was geen licht, maar met behulp van het personeel (dat al was gaan slapen) en het licht van onze telefoon redden we het tot onze slaapkamer. Ergens hadden we al opgevangen dat er een typhoon (Parma) koers had gezet richting Cat Ba. We hebben het bed weggehaald bij de ramen, een noodtasje ingepakt en zijn toen gaan slapen. Om twee uur hoorden we een paar fikse klappen, maar voor de rest hebben we lekker geslapen. Vanochtend werd duidelijk dat er behoorlijk veel beschadigd was: omgewaaide bomen, dakpannen etc. Het bleef stormen en keihard regenen, maar 's middags vertrok er toch weer een boot naar het vaste land. Die hebben we meteen genomen en nu zitten we weer veilig in Hanoi. Overigens is de verwachting dat typhoon Parma hier vanavond nog een bezoek gaat brengen. Maar hij schijnt al te zijn afgezwakt. Kortom: no worries! Oh ja: gister toch achttien boten gezonken voor onze kust...

We hebben veel fotos toegevoegd, dus check de foto albums!